Efsaneleriyle Doğası Bütün Olan Şehir: Hatay

Zamanın başından beri anlatılagelen hikayelerle doludur tarih. Mitolojik karakterler, efsanevi olaylar, kadim uygarlıklar, büyüler, sihirler ve daha niceleri… “İyi de sayın GeziBilenciğim, bunun konumuzla ne ilgisi var şimdi? Hani doğal güzellikleri anlatacaktın bize?” dediğinizi duyumsuyor, henüz anlatmaya başlamadığımız için yadırgamıyor; susmayı tercih ediyoruz. Çünkü birazdan doğasıyla efsanelere konu olan güzeller güzeli Hatay’ı anlatacağız ve siz de sonuna kadar hak vereceksiniz. Üzgünüz lakin tevazu gösteremeyiz, gerçekten de hak vereceksiniz. O zaman haydi, başlayalım!

Hıdır Bey Musa Ağacı

Tek bir ağaçtan doğal güzellik mi olur demeyin, kırılırız. Nasıl ki dünyanın en kalın alt gövdesine sahip olduğu için Oaxaca Ağacı Meksika’ya gelen turistlerin gözdesi ve doğal bir ihtişam olarak kabul ediliyorsa Hıdır Bey Musa Ağacı’nın da ondan aşağı kalır bir yanı yok! Hem bu ağacın efsanesi bile var.

İnanış odur ki bu ağaç Hz. Musa döneminde dikilmiş. Hz. Musa, Hz. Hıdır ile çıktıkları yolculukta dinlenmek ve susuzluklarını gidermek için ona karşı söylenen kötü sözlere ve çirkin bakışlara aldırmadan tersine doğru akan Asi Nehri’nin güzel suyundan içmiş. Bir müddet burada durup dinlendikten sonra yolculuklarına kaldıkları yerden devam eden kutsal ikiliden Hz. Hıdır olanı bastonunu nehrin kenarında unutuvermiş. Sahibini bekleyen baston da kutsal sahibi ve Yaratıcı’dan aldığı mistik öğreti yetenekleriyle kendini bir çınar ağacına dönüştürüvermiş. Çınar olmuş ki sahibi onu kolay bulsun. Çınar olmuş ki büyüyüp serpildiğinde tıpkı Hz. Hıdır gibi insanları koruyup kollayabilsin.

Bugün neredeyse 3000 yıllık olduğu düşünülen Hıdır Bey Musa Ağacı’nın çevresi 21 metre, gövde çapı ise 7,5 metredir. Dallarıyla kapladığı alan 1.000 metreyi bulan ağaç, Hatay’ın en görülesi doğal güzelliklerinin başında gelir.

Defne Koruluğu

Yunan mitolojisine ne kadar hakimsiniz? Azıcık efsaneler arasında yolculuğa çıkalım mı, ne dersiniz?

Zeus’un oğlu Apollon aslında Işık Tanrısı’dır. Günlerden bir gün Asi Nehri kenarında gezinirken güzel mi güzel genç bir kız görür ve ona aşık oluverir. Kızın ismi Daphne’dir, bugünkü adıyla Defne. Tanrılarla evlenen kadınların başlarına hep kötü şeyler geldiğini bilirmiş Defne. Bu yüzden de ona doğru yaklaşan Işık Tanrısını görünce korkmuş ve kaçmaya karar vermiş. Ama Apollon da hiç pes edeceğe benzemiyor, o da Defne’nin peşi sıra koşturuyormuş. Güzeller güzeli Defne en sonunda yakalanacağını anlayıp başına gelecek kötülüklerle dolmuş kalbini doğa anaya açmış. “Ey toprak ana, beni ört, beni koru, beni sakla!” diye yakarmış. Bu içten yakarışı geri çevirmeye gönlü razı gelmeyen toprak ana ise Defne’nin dileğini yerine getirmiş ve onu güzeller güzeli bir defne ağacına çevirmiş…

Çapkınlık değilmiş halbuki Tanrı Apollon’un niyeti, o gerçekten de aşık olmuş Daphne’sine… Onun bir ağaca dönüştüğünü görmek yüreğini yaralamış, dayanamayıp son sözlerini söylemiş biricik aşkına ve “Bundan sonra sen, Apollon’un kutsal ağacı olarak kalacaksın. O solmayan ve dökülmeyen güzeller güzeli yaprakların, başımın çelengi olacak. Savaşlarda zafere ulaşanlar ve kahramanlar hep senin yapraklarınla alınlarını süsleyecek. Şiirlerde ve şarkılarda adımız yan yana geçecek.” demiş. Bu tatlı sözlerin ahengine dayanamayan Defne ise dallarını eğerek Işık Tanrısı’nı selamlamış.

Ve günler geçmiş, haftalar ve upuzun yıllar… Apollo’nun başına taç yaptığı defne ağacı hiç solmadan yeşermeye ve çoğalmaya devam etmiş. Yetmemiş defne koruluğuna dönüşmüş. Hatay’ın ihtişamlı doğasına aşkı da eklemiş. Bugün şehrin en narin ve en efsanevi noktalarının başında gelen Defne Koruluğu, Hatay’ın zengin kültürüyle tarih birikiminin bir göstergesi olduğu kadar, doğaseverlerin de baş tacı oluvermiş.