Hamidiye Camii

İstanbul’un önemli ibadet mekânları arasında yer alan Hamidiye Camii halk arasında çoğunlukla Yıldız Camii olarak adlandırılır. Bu ismin verilmesinin nedeni bânisinin Sultan II. Abdülhamit olmasıdır. II. Abdülhamit 1876 senesinde tahta çıkar. O dönem kısa bir süreliğine Dolmabahçe Sarayı’nda kalsa da hemen akabinde Yıldız Sarayı’na geçiş yapar. Saraydan uzaklaşmamak adına Cuma selamlığında kullanılmak için yeni bir camii yapılmasını emreder. Bunu özellikle Yıldız Sarayı’ndan uzaklaşmamak adına yapar. Aksi takdirde abisi olan V. Murat’ın yeniden tahta geçirileceğini düşünür.

Hamidiye Camii’nin yapımına 1881 yılında başlanır. Caminin yapım süreci dört sene boyunca devam eder. Buranın nazırlığını Başmabeyinci Osman Bey yürütür. Kimi kaynaklarda buranın mimarı Sarkis Balyan olarak geçse de bunun doğru olmadığı açıklanır. Saray arşivinde bulunan resmi belgelere göre buranın mimarı Rum asıllı Jelpuylo’dur. Caminin planını oldukça kısa bir süre içerisinde maketi ile beraber sultan II. Abdülhamid’e götürür. Sultanın onayı ile beraber 1881’de temel atma töreni gerçekleşir. Camiye ait minberin bilhassa Bursa’daki Ulu Camii’ye benzemesi talep edilir. Hatta sırf bu yüzden Bursa’ya bir fotoğrafçı gönderilir ve Ulu Camii’nin minberi çektirilir. Buna rağmen Abdülhamid’in isteği bilinmeyen bir nedenden dolayı gerçekleşmez. Sonuç olarak minber mermer şeklinde yapılır.

II. Abdülhamid o yıllarda ahşap işçiliğine ilgi duyar. Camiye ait hünkar mahfilinin sedir ağacından yapılamasını ister. Yıldız Camii’ye ait inşaat keşif kayıtlarında toplam maliyetin 16 bin lira olduğu yazar. Hamidiye Camii genel anlamda neo-gotik unsurlarla o dönem özelinde büyük ilgi görür. Yer yer oryantalist çizgilerin de göze çarptığı ibadet mekânı temel duvarlarının oldukça sağlam olduğu belirtilir. Pencerelerin üst bölümlerinde yatay şekilde dikdörtgen bantlar yerleştirilir. Harim bölümü ise son cemaat yeri ile bütünleşik haldedir.