Aziziye Camii

Geçmiş dönemlerde ‘Bezirganlar Hanı Arsası’ olarak bilinen Aziziye Camii; 1800’lü yılların ortalarında yaptırılmış, Osmanlı’nın ampir üslup mimari dönemi eserlerindendir. Osmanlı Padişahı IV. Mehmet tarafından 1671-1676 tarihleri arasında kesme gödene taşından bir mabet inşa ettirilir. Klasik dönem Osmanlı mimarisi örnekleri arasında yer alan bu yapı, uzun yıllar kullanıma açık kalır ve Müslüman halka hizmet eder. Fevkani (dükkanların üzerine yükseltilerek) olarak yapılan cami, bu nedenle halk arasında ‘Yüksek Camii’ olarak adlandırılır. 1867’de çıkan büyük bir yangın ile harabeye dönen Yüksek Camii’nin bulunduğu yere tarih 1872 yılını gösterdiğinde, dönemin Osmanlı Padişahı Abdülaziz ile annesi Pertevniyal Valide Sultan tarafından yeni bir cami yaptırır. Eserin mimari özellikleri incelendiğinde ampir üslup mimari döneminin en önemli örneklerinden olduğu görülür. Tıpkı Yüksek Camii gibi tamamı kesme taştan yapılan Aziziye Camii’nin de avlusu yoktur. Minare kürsülerine bitişik yapılan şadırvanları, diğer camilere nazaran daha bütüncül bir hava oluşturur. İki yan duvarında da beşer girişe sahip olan caminin bu özelliği Türk mimarisinin tek örneğidir. Gerek heybeti gerek hikayesi bakımından mistik duygular yaşatan Aziziye Camii, Mevlana’nın memleketinde mimari açıdan da dikkat çeker.