Dolmabahçe Camii

İstanbul’un semtlerinden Kabataş’ta bulunan Meclisi Mebusan Caddesi üzerinde kurulu cami, Sultan II. Mahmut’un eşi ve aynı zamanda Sultan Abdülhamid’in annesi olan Bezm-i Alem Valide Sultan tarafından yaptırılmıştır. İnşası 19'uncu yüzyıla denk gelen caminin mimarı Nikogos Balyan’dır. Valide Sultanın 1853’teki ölümü üzerine 1855’te oğlu Sultan Abdülmecid tarafından tamamlattırılmıştır. Dolmabahçe Sarayı’nın avlu kapısının tam karşısında bulunmasından dolayı ismi Dolmabahçe Camii olarak literatüre geçmiştir. Tam olarak yeri Dolmabahçe Sarayı’nın avlusunda bulunan saat kulesi tarafındaki kapının karşısında bulunmaktadır.

Camii 19'uncu yüzyıl Osmanlı mimarisine uygun olarak batılı tarzlardan esinlenerek inşa edilmiştir. Cami, bu dönemde daha çok kullanılan, barok, ampir, ve rokoko tarzı üsluplarının karışımı olarak yapımı gerçekleşmiştir. Genel malzemesi taş ve mermerlerden oluşmaktadır. Caminin en belirgin yapısal özelliği ise net bir geometriye sahip bir eser olmasıdır. Caminin iç ana mekanı tam bir kare formatındadır. Hünkar ve cami bölümleri ayrı olarak inşa edilmiş ve birleştirilmiş gibi bir görüntü sergilemekte. Caminin ana mekanı kare olarak yapılmış kubbeli ve yüksek bir kitleden oluşmaktadır. Hünkar bölümü ise daha alçak bir kitle olup dikdörtgen şeklinde yapılmıştır. Dolmabahçe Meydanı açılışı sırasında, caminin avlu çevre duvarları ve kapılarıyla birlikte bazı birimleri ortadan kalkan caminin önünde bulunan Hünkar Kasrı orijinal görüntüsünde değildir.

Dolmabahçe Camii 1948 ve 1961 yılları arasında Deniz Müzesi olarak kullanılmış, daha sonra müze yeni binasına taşındıktan sonra, restore edilerek ibadete açılmıştır. 1966 yılında Vakıflar Genel Müdürlüğü tarafından restorasyon gerçekleştirilmiştir.