Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosu

Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosu aslında 1938 yılında bir Halkevi düşüncesi ile inşa edilir. Bugüne dek de sayısız tiyatro oyununa ev sahipliği yapar. Halkevleri, çoğu kişinin bildiği üzere 1952 yılında bir anda kapatılır. Bu nedenle o dönem bir süreliğine burası sinema olarak kullanılır. 1957’ye gelindiğinde ise o zamanın valisi olan İhsan Sabri Çağlayangil, buranın düzenlenmesini ve bir tiyatroya evirilmesi için girişimlerde bulunur. Marmara ile Tan isimli iki sinema hemen boşaltılır ve gerekli düzenlemeler yapılır. İdil Biret, buranın açılışında büyük bir piyano konseri verir. Hatta Muammer Karaca ve Haldun Dormen gibi Türk sanat tarihinin en önemli isimleri de yine aynı şekilde açılışa özel olarak bazı klasik oyunlardan küçük bölümler oynarlar. 1971’de Devlet Tiyatroları Genel Müdürlüğü’nün aldığı bir karara göre burası yerleşik düzene geçiş yapar. Bu dönemle beraber Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosu çok daha aktif bir şekilde yolculuğunu sürdürür. Yeni sanatçıların ve yeni tiyatro oyuncularının yetişmesi adına ciddi bir çaba gösterilir. Aynı dönemlerde çeşitli köy ve kasabalarda özel oyunlar oynanır. Okulların tiyatro ile tanışması sağlanır. Uygulamalı tiyatro çalışmaları o yıllarda pek çok yeni yeteneğin keşfedilmesini sağlar. Bursa’da Atatürk Caddesi üzerinde yer alan Ahmet Vefik Paşa Tiyatrosu, yaklaşık 500 kişilik bir salona sahiptir. Diğer yandan Oda Tiyatrosu adında, görece daha küçük olan bir bölüm daha vardır. Burası hem şehir tiyatrocularının hem de özel tiyatrocuların etkinliklerine ev sahipliği yapar. Ahmet Vefik Paşa Bursa’da tiyatronun ve sanatın yaygınlaşmasında çok önemli bir figürdür. Onun tiyatro adına verdiği mücadele bu tiyatronun kuruluşundan çok daha eski yıllara dayanır. Kendisi başta Moliere olmak üzere çok sayıda önemli ismin dünya çapında bilinen eserlerini dilimize çevirip sahneler. Bu anlamda Bursa’ya bu çabaları sonucunda tiyatroyu çok sevdirir. Halka tiyatroyu sevdirmesi, o dönem Vali olarak görev yapan Ahmet Vefik Paşa’nın 1882’de görevden alınması ile cezalandırılır.